آسترانیس پس از اولین نقص عملکرد ماهواره اینترنتی تجاری در مدار به پلان B می رود

استارت‌آپ اینترنتی فضایی آسترانیس روز جمعه گفت که اولین ماهواره اینترنتی تجاری آن به دلیل نقص در پنل‌های خورشیدی هر دو فضاپیما قادر به ارائه پوشش مداوم به آلاسکا نخواهد بود.

این شرکت مستقر در سانفرانسیسکو، ماهواره اینترنتی اختصاصی آلاسکا به نام Arcturus را در اوایل ماه می بر روی SpaceX Falcon Heavy پرتاب کرد. مدت کوتاهی بعد، این شرکت گزارش داد که به صورت اسمی عمل می کند. اما جان گدمارک، مدیر عامل آسترانیس، گفت که ماهواره “به طور ناگهانی” مشکلی را در مجموعه درایو آرایه خورشیدی تجربه کرد، قطعه ای که آرایه های خورشیدی را نسبت به خورشید می چرخاند. در نتیجه این موضوع، آرایه های خورشیدی دیگر قادر به تامین انرژی کافی برای فضاپیما نیستند.

گدمارک گفت: «این یک وضعیت ناامیدکننده است – فضاپیمای آرکتوروس در وضعیت ایمن قرار دارد و کاملاً تحت کنترل ما است، محموله و سایر اجزای طراحی شده داخلی آسترانیس ما همگی به خوبی کار می‌کنند و تانک‌ها برای سال‌ها کار در مدار سوخت می‌شوند.» اما اگر تغییری اساسی ایجاد نشود، مأموریت ارائه اتصال به اینترنت در آلاسکا به تعویق خواهد افتاد.

در عوض، آسترانیس به سمت پلن B حرکت می کند. این شرکت قصد دارد یک “UtilitySat” که قبلاً فاش نشده بود را به عنوان پشتیبان در مدار برای Arcturus معلق راه اندازی کند. این ماهواره به عنوان بخشی از چهار ماهواره ای که این شرکت قصد دارد اواخر امسال در یک ماموریت اشتراکی اسپیس ایکس فالکون 9 پرتاب کند، به مدار خواهد رفت. در حالی که UtilitySat همان اندازه Arcturus است، حدود 400 کیلوگرم، ظرفیت کمتری خواهد داشت و پوشش از دست رفته را به طور کامل جبران نخواهد کرد.

گدمارک گفت که پیش‌بینی می‌کند در اوایل سال 2025 به طور کامل جایگزین آلاسکا سات شود.

ماهواره های اینترنتی آسترانیس در مدار زمین ثابت، در ارتفاعی حدود 22000 مایلی از سطح زمین کار می کنند. به طور کلی، ماهواره‌هایی که در این مدار کار می‌کنند (برخلاف مدار زمین بسیار نزدیک‌تر) بیش از صدها میلیون تا میلیاردها دلار هزینه دارند. این هزینه های گزاف تا حدی به دلیل نیاز به سوخت و اندازه ماهواره ها است. اما رویکرد جایگزین آسترانیس ممکن است دقیقاً برای لحظاتی مانند این مفید باشد: ماهواره‌های آن ارزان‌تر، تولید آسان‌تر و پرتاب سریع‌تر هستند، بنابراین یک نقص در مدار – اگرچه هنوز به معنای مرگ آن ماهواره خاص است – به معنای ضرر مالی مشابه سایر ماهواره‌های GEO نیست.

این تفاوت به ویژه با توجه به اخبار اخیر مبنی بر اینکه ماهواره 6400 کیلوگرمی ViaSat-3 Viasat – که محموله اصلی در همان پرتاب Falcon Heavy بود که Arcturus سوار آن شد – نیز با مشکلات سخت افزاری روشن می شود. این موضوع می تواند منجر به خسارت 420 میلیون دلاری بیمه شود.

گدمارک گفت: «ماهواره‌های ما کوچک‌تر و انعطاف‌پذیرتر هستند و ما آن‌ها را سریع‌تر و در مقادیر بالاتر نسبت به ماهواره‌های تولیدکنندگان ماهواره‌های سنتی می‌سازیم. «این بدان معناست که بدترین حالت عقب‌نشینی به تأخیر در شروع خدمت تبدیل می‌شود، نه پایان مأموریت».