چگونه سنگاپور برای حفظ درختان خود به فناوری روی می آورد

برای شهری که در سرتاسر جهان به‌عنوان مرکز شلوغ تجارت و تجارت شناخته می‌شود، یکی از برجسته‌ترین چیزهای سنگاپور، سبز بودن آن است.

علیرغم اینکه فضای باز در ممتاز است، طبیعت بخش مهمی از روحیه کشور جزیره ای است، با شهروندانی که در زمان استراحت خود به پارک ها، سواحل و باغ ها هجوم می آورند، و در شهری که آینده دائماً در حال اختراع است، چه راه بهتری برای ساختن آن وجود دارد. مطمئنید سبزی آن نسبت به فناوری هوشمند باقی می ماند؟

TechRadar Pro قبلاً نگاهی به این که چگونه چمن های شهر توسط فناوری اینترنت اشیا مرتب می شوند، انداخته است، اما به نظر می رسد که دامنه طبیعی به خود درختان نیز کشیده شده است.

سبز بودن

سنگاپور با وجود بلوک‌های اداری و جاده‌های پرجمعیتش، مفتخر است که خود را یک باغ شهر می‌نامد و هیچ کجا به اندازه باغ‌های گیاه‌شناسی آن واضح نیست.

این باغ‌ها که در سال 1859 راه‌اندازی شده‌اند، یکی از میراث جهانی یونسکو هستند، و مقصدی محبوب برای شهروندان و گردشگران برای استراحت، ورزش یا صرف نشستن و تماشای هزاران گونه‌ی گیاهی به نمایش درآمده هستند.

این باغ‌ها توسط هیئت پارک‌های ملی دولت (NParks) اداره می‌شوند، که مدیریت و نظارت بر انبوهی از وظایف مختلف را بر عهده دارد، زیرا به نظر می‌رسد از یک باغ شهر به آنچه تان چونگ لی، دستیار مدیر اجرایی می‌گوید، تبدیل شود. TechRadar Pro “شهری در باغ” خواهد بود.

NParks تمایل سنگاپور به فناوری را کاملاً مورد توجه قرار داده است، لی اشاره کرد که در حال حاضر حدود 150 پروژه تحقیقاتی و دیجیتالی سازی در حال انجام است زیرا به نظر می رسد رویکردی مبتنی بر علم را برای کار آینده خود اتخاذ کند.

یکی از بزرگترین پروژه های آن شامل مراقبت و مدیریت حدود دو میلیون درخت شهری در سراسر جزیره است. سنگاپور که مجموعاً حدود هفت میلیون درخت دارد، استراحتی خوشایند را از جنگل بتنی مناطق تجاری شهر فراهم می کند و به پاکسازی آلودگی و کاهش دما کمک می کند.

اما برای اطمینان از حفظ این منبع حیاتی، NParks با همکاری Govtech، بازوی فناوری دولت سنگاپور اکنون دو میلیون درخت را که از آنها مراقبت می کند، به صورت آنلاین قرار داده است. با استفاده از لیدار و فناوری یادگیری ماشینی، هر درخت برای ایجاد یک دوقلوی دیجیتالی از خود اسکن می شود که بر روی یک نقشه مجازی که شهر را ترسیم می کند، آپلود می شود.

این دوقلو دیجیتالی علاوه بر ارائه مکان درخت، اطلاعاتی مانند قد و دور را ارائه می‌کند که می‌توان آن را با میانگین نرخ‌های گونه‌های آن مقایسه کرد تا مشخص شود که چگونه رشد می‌کند و چه زمانی ممکن است در مرحله بعدی نیاز به هرس داشته باشد.

همانطور که هر باغبانی می داند، هرس برای تشویق رشد جدید حیاتی است، اما برای درختان شهری، همچنین می تواند یک پروتکل ایمنی مهم باشد، زیرا شاخه های بیش از حد رشد می کنند علائم جاده یا هشدارهای سرعت را مسدود می کنند. داده‌های تولید شده توسط دوقلو دیجیتالی را می‌توان برای شناسایی در مواقعی که به کارهای فوری نیاز است، مدل‌سازی کرد و در عین حال ایمنی را بالا نگه داشت.

با این حال می توان از این اطلاعات برای سود بردن خود درختان نیز استفاده کرد. تصاویر ماهواره‌ای را می‌توان برای شناسایی درختان با نرخ کلروفیل پایین‌تر، که به رنگ زرد یا قهوه‌ای نشان داده می‌شوند، استفاده کرد و هشدار می‌دهد که آنها نیاز به توجه فوری دارند. این هیئت همچنین سنسورهای شیب بی سیم را به درختانی که احتمال سقوط آنها وجود دارد وصل کرده است و داده هایی را در مورد میزان خم شدن آنها ارائه می دهد.

همه این فناوری‌ها تاکنون به کاهش تعداد سالانه آنچه که لی «حوادث درختی» می‌نامد، از ۳۰۰۰ مورد در سال ۲۰۰۰ به کمتر از ۵۰۰ مورد در سال ۲۰۲۲ کمک کرده‌اند.

به منظور ایجاد ارتباط بیشتر، تمام دو میلیون درخت نیز به صورت آنلاین در پایگاه داده آنلاین TreesSG فهرست شده اند. (). کاربران می توانند به پایگاه داده دسترسی پیدا کنند تا درختان نزدیک خود را پیدا کنند، مشکلاتی را که ممکن است مشاهده کرده باشند گزارش کنند و حتی به درختان ایمیل بزنند تا از مزایای طبیعی آنها تشکر کنند.

بنابراین به نظر می رسد که وقتی صحبت از حفظ سلامتی شما می شود، درختان می توانند این کار را انجام دهند – مطمئناً برای سنگاپور این کار را انجام می دهد.