گوجه فرنگی فضایی و موشک انکوباتور ماست نسخه ای را امروز به ایستگاه فضایی بین المللی انتقال دهید •

اگر قرار باشد فضانوردان مأموریت های چند ساله انجام دهند یا حضوری پایدار در ماه و مریخ ایجاد کنند، به مواد غذایی تازه و تجهیزات پزشکی نیاز خواهند داشت که رسیدن به خارج از سیاره چندان آسان نیست. آخرین بار از منابعی که به ایستگاه فضایی بین المللی می رود شامل چند گزینه جدید از جمله تولید ماست و برخی از گوجه فرنگی های فضایی بالقوه خوشمزه است.

گوجه‌فرنگی‌ها (که در بالا مشاهده می‌کنید) آخرین مرحله از یک آزمایش طولانی مدت در ایستگاه فضایی در مورد رشد گیاهان خوراکی در ریزگرانش و نور مصنوعی هستند. اما در حالی که چند سال اخیر کار روی سبزیجات برگ‌دار مانند اسفناج و گیاهان متمرکز بوده است، Veg-05 به چگونگی رشد یک محموله آبدار مانند گوجه‌فرنگی کوتوله در این محیط باغ غیرمعمول نگاه خواهد کرد.

این ماموریت “کیفیت نور و کود در تولید میوه، ایمنی مواد غذایی میکروبی، ارزش غذایی، طعم قابل قبول توسط خدمه، و مزایای سلامت رفتاری کلی گیاهان و مواد غذایی تازه در فضا را بررسی خواهد کرد.” ضروری است که پارامترهای جریان نور و مواد مغذی را در نظر بگیریم، بنابراین آنها شرایط مختلفی را فراهم می کنند، از جمله ترکیبات مختلف نور LED، تا ببینند کدام گوجه فرنگی بهترین گوجه فرنگی را در طول دوره رشد 104 روزه تولید می کند.

مانند باغبانی زمینی، این یک آزمایش بسیار حساس برای خدمه ISS است. در توضیحات آمده است: “اعضای خدمه با باز کردن فتیله ها برای کمک به ظهور نهال ها، تامین آب، نازک کردن نهال ها، گرده افشانی و نظارت بر سلامت و پیشرفت به گیاهان تمایل دارند.” در پایان، البته، حداقل تعدادی از آنها را می خورند، که احتمالاً لحظه ای تلخ و شیرین پس از پرورش گیاهان از جوانه زدن خواهد بود.

این تنها باغ در ISS نیز نخواهد بود. ماموریت تامین مجدد ماه اکتبر، زیستگاه گیاهی-03 را مطرح کرد، آزمایشی که به بررسی اثرات اپی ژنتیکی روی گیاهان در ریزگرانش می‌پردازد. تغییرات در محیط می تواند تغییراتی را در چگونگی و اینکه کدام ژن بیان می شود ایجاد کند و البته زندگی در مدار یک تغییر اساسی در محیط است.

نمایی از زیستگاه گیاهی پیشرفته (APH) مرکز فضایی کندی ناسا در حین آزمایش تأیید آزمایش برای تحقیق زیستگاه گیاهی-03.

ما می دانیم که این تغییرات در فضا اتفاق می افتد، اما نمی دانیم که آیا این تغییرات قابل وراثت هستند یا اینکه گونه ها یا جهش های خاصی پس از این تغییرات اپی ژنتیکی، گونه های سازگار با فضا بیشتری از گیاهان را تولید می کنند. این مطالعه بذرهای تولید شده در فضا را می گیرد و گیاهانی را که از آنها رشد می کنند با دانه های تولید شده در سطح مقایسه می کند. با شانس، می‌توانیم سازگاری‌های ریزگرانشی ویژه‌ای پیدا کنیم که به گیاهان اجازه می‌دهد در این شرایط غیرعادی رشد کنند.

برخی از ویتامین‌ها و مواد معدنی نیز تازه هستند. و یکی از روش‌های جالب برای تولید آن‌ها بر حسب تقاضا، استفاده از میکروب‌های مفید مانند میکروب‌های موجود در غذاهای ماست است. BioNutrients-2 مرحله دوم تلاش برای ایجاد یک مخلوط پیش ماست پایدار در قفسه است که وقتی هیدراته می شود، منجر به تولید طبیعی یک ماده مغذی هدف توسط باکتری می شود.

آزمایشی که امروز به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرواز می‌کند، سه میزبان بالقوه دارد: «ماست، یک محصول شیر تخمیر شده متفاوت به نام کفیر، و یک نوشیدنی مبتنی بر مخمر. هر یک از اینها برای ارائه محصولات غذایی خاص طراحی شده اند.

کیسه های ماست BioNutrients-2 روی ماکت سینی SABL، پس از هیدراتاسیون اولیه. رنگ آبی محتویات کیسه از نشانگر pH می آید. برد رابط SABL، در پشت کیسه ها، مرجعی برای رنگ های شروع و پایان ارائه می دهد.

باکتری ها و مخمرها اغلب برای اهداف مختلف اصلاح می شوند. یک مورد رایج برای بیوراکتورها است، جایی که موجودات یک مولکول معین را به عنوان بخشی از فرآیندهای بیولوژیکی طبیعی خود تولید می کنند – به عنوان مثال، قندی مانند گلوکز، اما همچنین مولکول های پیچیده تر مانند داروها. اما اینکه آیا و چگونه می توان این کار را به طور موثر و آسان در فضا برای مصرف انسان انجام داد، سوالی است که این آزمایش قصد دارد کمی بر آن روشن کند.

این رنگ آبی دوست‌داشتنی ناپدید می‌شود، هر چند – این یک نشانگر pH است و در نهایت مواد به رنگ ماست تبدیل می‌شوند.

علاوه بر غذا و مواد در حال رشد، انواع آزمایش های پزشکی جالبی از این آخرین ماموریت های تامین مجدد در آنجا انجام می شود. میکروگرانش اثرات جالب و گاه مضر زیادی بر بدن انسان ایجاد می کند و نه تنها این، بلکه بر درمان هایی که ممکن است و چقدر موثر هستند نیز تأثیر می گذارد. اگر یک داروی خاص به دلایلی فقط در گرانش کار کند چه؟ از اینکه در نیمه راه مریخ به آن پی ببرید، بدتان می آید.

بنابراین، ما یک آزمایش بیوفکراسیون جدید داریم، تا ببینیم آیا بافت انسانی می‌تواند به طور مؤثر (شاید مؤثرتر!) در ریزگرانش کشت و چاپ شود. یک “میکروسکوپ ماه” برای تشخیص سریع و ساده در شرایط غیر زمینی. “عینک های فالکون” که تصاویر دقیقی را بر روی چشمان کاربر ثبت می کند تا ببیند چگونه گرانش بر نحوه کار و سازگاری آنها تأثیر می گذارد. و تعداد انگشت شماری از پروژه های دیگر از موسسات تحقیقاتی مختلف که به نحوه عملکرد درمان ها یا دستگاه های مختلف در مدار می پردازند.

می‌توانید این پرتاب را دقیقاً بعد از ساعت 1 بعد از ظهر به وقت اقیانوس آرام در اینجا به صورت زنده تماشا کنید.

https://www.youtube.com/watch?v=21X5lGlDOfg