با 10 تریلیون دلار در خط، 6 سرمایه‌گذار فیوژن توضیح می‌دهند که چرا همگی وارد عمل شده‌اند

قدرت فیوژن می تواند به عنوان شرط اساسی سرمایه گذاری خطرپذیر در نظر گرفته شود: گران و مخاطره آمیز است، اما پاداش های بالقوه آن بسیار زیاد است. طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، جهان در سال گذشته 10 تریلیون دلار برای انرژی پرداخت کرده است، بنابراین حتی یک درصد تک رقمی از این کیک می‌تواند ده‌ها میلیارد درآمد ایجاد کند. اوه، و یک نیروگاه همجوشی تجاری موفق دنیا را تغییر خواهد داد.

اما این تنها بخشی از دلیلی است که سرمایه‌گذاران در چند سال گذشته عمیقاً به سمت انرژی همجوشی فرو رفته‌اند. اعتماد به نفس بیشتری نسبت به قبل وجود دارد که ماشین‌های همجوشی نه تنها به نقطه سربه‌ساخت علمی می‌رسند، که انرژی بیشتری از واکنش همجوشی نسبت به انرژی لازم برای رسیدن به سوخت دریافت می‌کند، بلکه همچنین انرژی اضافی کافی برای ایجاد دوام دریافت می‌کند. فیل لاروچل، شریک Breakthrough Energy Ventures، به TechCrunch+ گفت.

این میدان در اواخر سال گذشته زمانی که تأسیسات احتراق ملی وزارت انرژی اعلام کرد که یک واکنش همجوشی ایجاد کرده است، به نقطه عطفی دست یافت که بیش از آنچه برای جرقه زدن گلوله سوخت لازم بود، تولید کرد. هنوز راه درازی در پیش است، اما همجوشی کنترل شده با مثبت خالص دیگر فقط تئوری نیست. وال ون لیروپ، شریک موسس کرایسالیکس ونچرز، گفت: «این صنعت به آرامی آزمایشگاه را ترک می‌کند و به فاز مهندسی می‌رود.

ما در حال گسترش لنز خود هستیم و به دنبال سرمایه‌گذاران بیشتری برای شرکت در نظرسنجی‌های TechCrunch هستیم، جایی که از متخصصان برتر در مورد چالش‌های صنعتشان نظرسنجی می‌کنیم.

اگر سرمایه گذار هستید و می خواهید در نظرسنجی های آینده شرکت کنید، این فرم را پر کنید.

با این حال، مومنتوم در دهه گذشته در حال ایجاد است. تای نگوین، شریک MCJ Collective گفت: «این رنسانس اخیر در همجوشی شاهد شکوفایی فناوری‌های متنوع بوده است.

پیشرفت‌ها در آهنرباهای ابررسانا همراه با پیشرفت‌های نمایی در قدرت محاسباتی و یادگیری ماشین، ظاهراً یک شبه این میدان را متحول کرده است. آهنرباهای قدرتمندتر و کارآمدتر به دمیدن حیات در میدان کمک کردند و پیشرفت‌های محاسباتی به محققان این امکان را داد که شرایط یک راکتور بالقوه را در کسری از زمان مورد نیاز قبلی شبیه‌سازی کنند. ناگهان، تیم‌های کوچک می‌توانند راکتورها را طراحی و تغییر دهند.

آلیس بروکس، مدیر شرکت Khosla Ventures، گفت: «همه اینها باعث افزایش سرعت نوآوری در طیف وسیعی از رویکردهای همجوشی می شود.

از آنجایی که سرمایه‌گذاری خصوصی عجله کرده است، به تیم‌ها اجازه می‌دهد نه تنها طرح‌های راکتور موجود را اصلاح کنند، بلکه جایگزین‌هایی را که قبلاً رد شده بودند را نیز بررسی کنند. انتقال به بودجه علمی خصوصی با تمرکز بر ارتباط تجاری، حجم تجربی (و فیزیکی) بسیاری را پشت سر بسیاری از مفاهیم قرار داده است که برای سال‌ها در آکادمیک نفوذ کرده بودند، اما با توجه به گرانش توکامک و اینرسی لیزر تا حد زیادی نمی‌توانستند بودجه دریافت کنند. Joshua Posamentier، شریک مدیریت Congruent Ventures گفت: پروژه های بزرگ فیوژن.

این بدان معنا نیست که همجوشی تجاری با دوام یک چیز مطمئن است، یا اینکه سرمایه گذاران می توانند انتظار بازدهی در جدول زمانی معمول داشته باشند. برعکس، “اگر شما یک صندوق سرمایه گذاری سنتی افق زمانی پنج تا هفت ساله دارید، منطقی بودن سرمایه گذاری تلفیقی دشوار است.” کیتی رای، مدیرعامل The Engine گفت.

در عوض، شرکت‌ها روی زمان‌بندی‌های بسیار طولانی‌تری سرمایه‌گذاری می‌کنند، تا حدی به این دلیل که این همان چیزی است که بخش نیاز دارد و تا حدی به این دلیل که بازار بالقوه بسیار زیاد است. راعی گفت: «فرصت اقتصادی جدول زمانی را توجیه می‌کند» و افزود که احتمالاً ارقام سرمایه‌گذاری در سال‌های آینده افزایش خواهد یافت. “من انتظار دارم که با دستیابی به مجموعه‌ای از نقاط عطف بعدی خود، شاهد ورود مبالغ بیشتری به استارت‌آپ‌ها باشیم.”

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آنچه این سرمایه گذاران از ادغام انتظار دارند، زمانی که انتظار دارند این فناوری از نظر تجاری قابل دوام باشد، و تعادلی که دانشگاه باید با سرمایه گذاری انجام دهد تا واقعاً این بسته را پیش ببرد، بیشتر بدانید.

صحبت کردیم با:

• کیتی رائه، مدیرعامل و شریک مدیریت موتور
• فیل لاروچل، شریک، Breakthrough Energy Ventures
• آلیس بروکس، مدیر شرکت Khosla Ventures
• Joshua Posamentier، شریک مدیریت، Congruent Ventures
• وال ون لیروپ، شریک موسس، Chrysalix Venture Capital، و عضو هیئت مدیره، General Fusion
• تای نگوین، شریک، MCJ Collective

کیتی رائه، مدیرعامل و شریک مدیریت موتور

فیوژن در گذشته وعده های زیادی را زیر پا گذاشته است. این بار چه فرقی دارد؟

به راحتی می توان از بیرون نگاه کرد و این ضرب المثل را باور کرد که “همجوشی همیشه 30 سال دیگر است.” اما اگر به تحقیق بپردازید، از زمانی که تحقیقات واقعاً در دهه 1950 شروع شد، ضربان ثابتی از پیشرفت علمی و دستاوردهای همجوشی وجود داشته است. در واقع، پیشرفت در واقع سریعتر از قانون مور پیشرفت کرده است. آنچه اکنون در مقایسه با قبل متفاوت است، تلاقی چند جریان کاری کلیدی است.

در چند سال گذشته چندین نقطه عطف مهم در صنعت به دست آمده است. در سپتامبر 2021، Commonwealth Fusion Systems، در مقیاس، نوع کاملاً جدیدی از فناوری آهنربای ابررسانا را نشان داد که مسیر تجاری جدیدی را برای انرژی همجوشی امکان‌پذیر می‌سازد.

در دسامبر سال 2022، مرکز احتراق ملی در آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور آزمایشی را به نمایش گذاشت که برای اولین بار در تاریخ، انرژی بیشتری از پلاسما نسبت به گرم کردن آن یا Q>1 دریافت کرد. این نمونه ای از استحکام و پیشرفت ابزارهای شبیه سازی موجود است. این یک نتیجه پیش بینی شده طولانی بود و موارد زیادی را در مورد فیزیک پلاسما و همجوشی تایید می کند. علاوه بر این، نوآوری‌ها و پیشرفت‌های قابل توجهی در فناوری‌های جانبی، مانند مواد، قابلیت‌های شبیه‌سازی و محاسباتی پیشرفته، و قطعات الکترونیکی صورت گرفته است که قابلیت‌های جدید و توسعه فنی را در جدول‌های زمانی سریع‌تر امکان‌پذیر می‌سازد.

به نظر شما کدام رویکرد برای همجوشی نویدبخش‌تر است و چرا (مثلاً توکامک، تثبیت جریان برشی Z-pinch)؟