تحقیقات نشان می‌دهد که تحریک مکانیکی می‌تواند از افتادن جلوگیری کند و ماهیچه‌ها را تقویت کند

بر اساس تحقیقات دانشگاه آستون، ارتعاشات مکانیکی می تواند به بهبود عضلات و کنترل تعادل ما کمک کند.

محققان کالج مهندسی و علوم فیزیکی، تأثیر تحریک را بر دوک‌های ماهیچه‌ای که با سیستم عصبی مرکزی صحبت می‌کنند، بررسی کرده‌اند تا به ما کمک کند تا ما را صاف نگه داریم و راه برویم.

نتایج آنها دیدگاه های جدیدی را در مورد کاربردهای ارتعاش کل بدن ارائه می دهد و راه را برای تحقیقات آینده در مورد تعامل بین سیستم عصبی مرکزی و عضلات محیطی هموار می کند.

این تحقیق می تواند برای بهبود تعادل در افراد مسن و کمک به کاهش افتادن استفاده شود، این می تواند از طریق دستگاه های پوشیدنی یا با یک جلسه تحریک روزانه اعمال شود.

شکستگی لگن به تنهایی 1.8 میلیون روز بستری در بیمارستان و 1.1 میلیارد پوند هزینه بیمارستان را در هر سال تشکیل می دهد، بدون در نظر گرفتن هزینه های بالای مراقبت های اجتماعی.

هدف از این مطالعه این بود که بفهمیم آیا ارتعاشات مکانیکی می‌توانند نحوه پردازش و واکنش بدن ما به نوسانات کوچک بدن را بهبود بخشند.

هفده مرد و زن جوان داوطلب بزرگسال بین 20 تا 28 سال به طور جداگانه روی سکوها ایستاده بودند، شبیه به صفحات ارتعاشی موجود در سالن های ورزشی که باعث انقباض عضلات پا می شد. عضلات ساق پا به عنوان عضلاتی مورد هدف قرار گرفتند که عملکرد آنها بیشترین کمک را به حفظ یک وضعیت عمودی ثابت دارد.

محققان گوساله های خود را با فرکانس 30 هرتز تحریک کردند و چهار آزمایش یک دقیقه ای تعادل بدون اختلال را برای اندازه گیری پایه ثبت کردند و قرائت ها را با اندازه گیری های انجام شده پس از تحریک مقایسه کردند. پس از انجام آزمایش، آنها دریافتند که به نظر می رسد تعادل آنها بهبود یافته است.

تحقیق، کالیبراسیون مجدد حسی حرکتی استراتژی‌های کنترل وضعیتی پس از ارتعاش کل بدن انجام می‌شود، که توسط دکتر آنتونیو فراتینی، مدرس ارشد مهندسی مکانیک، زیست پزشکی و طراحی، و دانشجوی دکترا ایزوتا ریگونی رهبری شد و در Science Reports – Nature منتشر شده است.

دکتر فراتینی گفت: «نتایج ما نشان می‌دهد که ارتعاش کل بدن در ابتدا تعادل را به چالش می‌کشد و تلاش بیشتری را برای کنترل وضعیت ایستاده و تغییر مدولاسیون عضلانی به سمت کنترل فوق نخاعی آغاز می‌کند که منجر به کالیبراسیون مجدد در استخدام عضلات می‌شود. به نظر می رسد که سیستم عصبی عضلانی از چنین اختلالی بهبود می یابد و در بازه زمانی طولانی تری کنترل را به دست می آورد.